Konstruktywne decyzje

Projektowany obiekt zlokalizowany jest w centrum miasta. Nasyp powstał w latach 1901-1903 równocześnie z budową mostu. W wałach znajdowały się cztery zejścia do wody, w tym półkoliste zejście z muru gruzowego obłożonego granitem. U podstawy nasypu i zejścia znajduje się masywny ruszt betonowy, pod rusztem pole palowe. Ściana nasypu wykonana jest z gruzu, granitowy kamień zwrócony w stronę wału ułożony jest w bandażu z gruzu. Parapet jest zainstalowany na kamieniu kordonowym, którego przednia powierzchnia jest pokryta półowalem. Chodnik wyłożony jest płytami granitowymi. Podstawa zejścia wykonana jest z gruzu. Stopnie zejścia wykonane są z kamienia granitowego. Granitowy parapet schodów stanowi kontynuację parapetu nasypu. Pod wpływem niekorzystnych czynników działających na elementy granitowe (obciążenia dynamiczne od transportu, wymywanie materiału ściennego przez szwy okładzinowe, wahania poziomu wody, uszkodzenia korozyjne pironów łączących bloki granitowe, wahania temperatury powietrza) odległości pomiędzy blokami w szwy w niektórych miejscach zmniejszyły się tak bardzo, że doszło do zniszczenia i odprysków zaprawy, a w innych miejscach wzrosły do ​​5 cm i więcej, co doprowadziło do utraty materiału szwu, osiadania bloków granitowych oraz ich odchylenia w pionie i poziomie. W wyniku przemieszczenia elementów i zniszczenia szwów zejście i nasyp nabrały zaniedbanego wyglądu. Projekt i wygląd architektoniczny nasypu i zejścia po pracach remontowych zachował się bez zmian. Zejście przeznaczone jest dla pieszych. Zgodnie z uzupełnieniem do specyfikacji w projekcie nie przewidziano urządzeń umożliwiających poruszanie się osób niepełnosprawnych po zejściu z klatki schodowej. Nie przewidziano urządzeń do cumowania statków przy zejściu. W celu przywrócenia terenu do stanu pierwotnego oczekuje się, że wszystkie elementy granitowe zostaną zdemontowane i ponownie zamontowane na miejscu po ich oczyszczeniu i naprawie na wyznaczonym placu budowy. Utracone elementy granitowe zostaną odtworzone, a niespełniające norm zostaną wymienione. Planuje się demontaż uszkodzonych balustrad metalowych i wymianę ich na stojaki, poręcze i konsole do mocowania poręczy do attyki oraz montaż po obu stronach zejścia. Podstawę nasypu i zjazdu wzmacniamy poprzez wstrzyknięcie zaprawy TsMID-2P. Studnie iniekcyjne znajdują się wzdłuż attyki w dwóch rzędach, odległość między rzędami wynosi 0,5 m. Odległość między studzienkami w każdym rzędzie wynosi 1,0 m. Studnie pierwszego rzędu wstrzykują gruz murarski. Drugi rząd studni wprowadza gruz, rozdrobnioną ziemię zasypkową i ruszt betonowy. Aby przejąć naprężenia rozciągające u podstawy muru z gruzu, w studniach instaluje się pręty wzmacniające. Aby uniknąć wzrostu poziomu wód gruntowych przed ścianą, w której puste przestrzenie zostaną wypełnione roztworem iniekcyjnym, pod płytami instaluje się drenaż pionowy. Dreny przechodzą przez grubość warstwy gruntu zasypki do warstwy gruboziarnistego piasku, który stanowi naturalny drenaż. Odpływy zlokalizowane są pod granitowymi płytami chodnika w odstępach co 5 m. Aby zabezpieczyć się przed zatykaniem, wloty odpływów pokryte są w dwóch warstwach geowłókniną Taypar. Prace przy czyszczeniu i renowacji granitu wykonywane są na placu budowy, gdzie po zaznaczeniu transportowane są elementy granitowe. Po zakończeniu prac konserwatorskich kamienie instalowane są w miejscach historycznych. Montaż lokalny odbywa się na pironach ze stali nierdzewnej po wstępnym ustaleniu ich lokalizacji.