Rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne

Oddział ratunkowy jest oddziałem kliniki i obsługuje przydzielony mu obszar. Projektowany budynek oddziału ratownictwa medycznego przylega do wschodniej ściany kliniki i ma w rzucie układ w kształcie litery L, wraz z kliniką tworzących figurę w kształcie litery „P”. Maksymalna wysokość budynku od poziomu gruntu do szczytu balustrady klatki schodowej wynosi 14,775 m. Dokumentacja projektowa uwzględnia częściową przebudowę istniejącego budynku kliniki na terenie przylegającym do oddziału ratunkowego. Oddział ratunkowy jest wyspecjalizowaną instytucją zapewniającą opiekę pozaszpitalną i ambulatoryjną. Do głównych zadań placówki: udzielanie doraźnej pomocy medycznej na miejscu zdarzenia oraz doraźny transport do szpitali. Aby zapewnić opiekę doraźną pacjentom, którzy zgłosili się bezpośrednio do stacji, w dokumentacji projektowej przewidziano zespół pomieszczeń medycznych. Oddział ratunkowy przeznaczony jest dla ośmiu zespołów mobilnych. Budynek ma stanowić integralną całość z istniejącą przychodnią, tworząc jedną placówkę opieki zdrowotnej z kompleksowym systemem obsługi ludności. Oddział ratunkowy składa się kompozycyjnie z dwóch części, różniących się wysokością i wymiarami planu. Pierwsza część to główna, większa, trzykondygnacyjna bryła z podpiwniczeniem w osiach 1-5, A-F. Druga część pełni funkcję pomocniczą – jest to parterowa bryła nad wbudowanym parkingiem typu otwartego dla samochodów służbowych w osiach 5-8, A-G. Budynek oddziału ratunkowego jest funkcjonalnie zintegrowany z istniejącym budynkiem przychodni na trzech poziomach, zaczynając od parteru. Piwnica – brak funkcjonalnego połączenia z przychodnią. Układ jest korytarzowy. Oddział ratunkowy obejmuje: pomieszczenia operacyjne – I piętro; pomieszczenia jednostki medycznej – I piętro; usługi, pomieszczenia gospodarcze - drugie i trzecie piętro; pomieszczenia części transportowej – I piętro; pomieszczenia pomocnicze i magazynowe - piwnica. Taki układ pomieszczeń według funkcji zdeterminowany jest procesami technologicznymi oddziału ratunkowego. Sala konferencyjna znajduje się na trzecim piętrze. Budynek oddziału ratownictwa medycznego posiada dwie klatki ewakuacyjne typu L1. Aby połączyć oddział ratunkowy z budynkiem kliniki, wysokość jego kondygnacji odpowiada wysokości kondygnacji kliniki (3,3 m). Blok pomieszczeń wyjściowych załogi znajduje się obok części transportowej i jest bezpośrednio połączony z parkingiem. W bloku pomieszczeń dla zespołów wyjazdowych oddziału ratownictwa medycznego znajduje się sterownia, pomieszczenie do wypełniania dokumentów, gabinet starszego lekarza zmiany, pomieszczenie do kompletowania i przechowywania mienia zespołów wizytujących, pomieszczenia do suszenia odzieży i pranie noszy itp. Odjazd karetek jest monitorowany wizualnie z okna sterowni. Konserwacja pojazdu odbywa się w specjalistycznej bazie pojazdów pogotowia ratunkowego. Dekoracja elewacji obejmuje sztuczny kamień i cegłę licową. Doły są wyłożone sztucznym kamieniem. Na terenie przylegającym do oddziału ratunkowego (dobudowa) do przychodni wykonywane są następujące prace: w piwnicy - demontaż okien wraz z zamurowaniem otworów okiennych, na piętrze I, II i III - demontaż okien i ułożenie części otworów okiennych wraz z organizacją otworu drzwiowego w miejsce jednego z otworów okiennych na każdym piętrze, demontażem istniejących przegród i postawieniem nowych, zamontowaniem drzwi przeciwpożarowych, wykończeniem pomieszczeń kliniki w sąsiedztwie oraz wymianą istniejących okien na czwartym piętrze kliniki w część rozbudowy oddziału ratunkowego o ognioodporne. Budynek oddziału ratownictwa medycznego posiada dach rolowany. Pokrycie jest płaskie, łączone, z zorganizowanymi drenami zewnętrznymi. Okna są oknami z podwójnymi szybami w profilu metalowo-plastikowym. Na parterze we wszystkich otworach okiennych wychodzących na ulicę od zewnątrz zamontowane są rolety z listwami perforowanymi. Okna piwnicy posiadają kraty otwierane na zewnątrz. Drzwi zewnętrzne metalowe, ocieplone. Drzwi w pomieszczeniach technicznych, magazynach, pomieszczeniu wyposażenia zespołów terenowych i magazynach leków oraz pomiędzy budynkiem kliniki a oddziałem ratunkowym są ognioodporne. Dla zapewnienia dostępu do parteru, do pomieszczeń tymczasowego zakwaterowania dla chorych niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich, dokumentacja projektowa przewiduje: rampę o nachyleniu 8% w strefie wejściowej, montaż windy pneumatycznej na biegu schodów oraz montaż specjalnej łazienki o standardowych wymiarach dla osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich.

Rozwiązania konstrukcyjne i przestrzenne

Poziom odpowiedzialności budynku jest II, normalny. Budynek zaprojektowano według mieszanego schematu konstrukcyjnego, podzielonego pokładem osadowym na dwie części i oddzielonego pokładem osadowym od istniejącego budynku kliniki. Część budynku podpiwniczoną zaprojektowano według projektu konstrukcyjnego ściany podłużnej. Ściany piwnic zaprojektowano z prefabrykowanych bloczków betonowych. Grubość ścian zewnętrznych piwnicy wynosi 600 mm, wewnętrznych 500 mm i 300 mm. Zewnętrzne ściany nośne są dwuwarstwowe, wykonane z kamieni wielkoformatowych M100, F 35 o grubości 510 mm i cegieł licowych M100, F 35 o grubości 120 mm na zaprawie M50. Wewnętrzne ściany nośne wykonane są z cegły ceramicznej pełnej M100, F35 na zaprawie M 50 o grubości 380 i 250 mm. Płyty stropowe wykonane są z prefabrykowanego żelbetu o grubości 220 mm, monolityczne kształtowniki żelbetowe wykonane są z betonu o klasie wytrzymałości B25. Płyty osłonowe są prefabrykowane, wielopuste, wstępnie naprężone, formowane na stole bez deskowania, o grubości 400 mm, zgodnie z katalogiem JSC PA Barrikada. Biegi schodów zaprojektowano z prefabrykowanych stopni żelbetowych na metalowych podłużnicach, a podesty z żelbetu monolitycznego. Sztywność przestrzenną i stabilność budynku zapewnia zamknięta konfiguracja budynku, układ ścian podłużnych i poprzecznych połączonych płytami podłogowymi. Projekt konstrukcyjny części budynku bez piwnicy jest połączony. Piętro zaprojektowano według schematu ramowego, drugie piętro według schematu konstrukcyjnego ściany podłużnej. Rama jest pojedynczym układem przestrzennym składającym się ze słupów o przekroju 400 x 400 mm, belek o przekroju 400 x 600(N) mm i stropu o grubości 200 mm, zaprojektowanym z monolitycznego żelbetu klasy B25, F50. Ściany drugiego piętra: ściany nośne zewnętrzne - dwuwarstwowe, wykonane z kamienia wielkoformatowego M 100, F 35 o grubości 510 mm i cegła licowa M 100, F 35 o grubości 120 mm na zaprawie M 50; wewnętrzne ściany nośne wykonane są z cegły ceramicznej pełnej M100, F35 na zaprawie M 50 o grubości 380 mm. Płyty osłonowe wykonane są z prefabrykowanego żelbetu o grubości 220 mm, kształtowniki monolityczne wykonane są z betonu w klasie wytrzymałości B25. Sztywność przestrzenną i stabilność budynku zapewnia wspólna praca pionowych elementów nośnych budynku z płytami podłogowymi i osłonowymi. Obliczenia konstrukcji nośnych przeprowadzono przy pomocy pakietu oprogramowania SCAD 11.1, uwzględniając wspólną pracę budynku z fundamentem. Względna ocena 0,000 odpowiada wartości bezwzględnej 14.19. Fundamenty są palowane. Pale - żelbet monolityczny wiercony o średnicy 400 mm i długości 14,7 m, beton B25, W4, F50, instalowany za pomocą rur osłonowych wyciąganych lub z wykorzystaniem technologii montażu pali za pomocą krótkich ślimaków. Na podstawie obliczeń przyjmuje się, że obliczeniowe obciążenie pala wynosi 44 tf i zostanie zweryfikowane za pomocą testów statycznych przed masową produkcją pali. Kraty dla ścian są listwowe, dla słupów - słupowe o wysokości 600 mm, połączone płytą fundamentową o grubości 250 mm wykonaną z monolitycznego żelbetu klasy B25, W4, F50. Połączenie pali z rusztem jest sztywne. Pod rusztami znajduje się preparat betonowy wykonany z betonu klasy B7,5 o grubości 100 mm. Zgodnie z protokołem badań inżynieryjno-geologicznych dno pala zanurzone jest w gruncie IGE-5 – iłu pylastego lekkiego z warstwami półstałymi, E = 130 kg/cm2, IL = -0,02, e = 0,662. Spodziewane osiadanie budynku wynosi 2,0 cm. 30-metrowa strefa wpływu zabudowy obejmuje istniejące budynki przychodni, budynek mieszkalny, podstację transformatorową, warsztat i prywatny garaż. Zakończono oględziny wizualne, dokumentację fotograficzną usterek oraz oględziny fundamentów sąsiadujących budynków. Wszystkie budynki zaliczane są do drugiej kategorii stanu technicznego budowli. W sąsiedztwie istniejącego budynku kliniki przewidziano: prace naprawcze i restauratorskie mające na celu usunięcie usterek konstrukcji nośnych i otaczających zgodnie z zaleceniami zawartymi w protokole technicznym z oględzin konstrukcji; wypełnienie otworów cegłami i zamontowanie w ścianie granicznej otworów drzwiowych zamiast otworów okiennych; montaż przegród z cegły o grubości 120 mm. Ocenę wpływu budowy na istniejący budynek kliniki przeprowadzono przy użyciu pakietu oprogramowania Plaxis. Dodatkowe osiadania sąsiedniego budynku i okolicznych budynków nie przekraczają maksymalnych dopuszczalnych wartości. W celu ograniczenia negatywnych skutków budowy planuje się montaż ścianki szczelnej nieusuwalnej z pali siecznych o średnicy 300 mm i długości 9,3 m z betonu B25, F50, W4 z zanurzeniem w gruncie IGE 4 oraz ogrodzenie wykopu fundamentowego z grodzic Larsen L-IV o wysokości 5 m. Dokumentacja projektowa przewiduje kontrolę geotechniczną otaczającej zabudowy w trakcie prac budowlano-montażowych.